"Evim benim kabuğum. Kabuğumdayken iyi hissediyorum."

Serenay Sarıkaya, Ortaköy One’daki dairesi için böyle söyledi. O kabuğu Araplar kırdı. Dubaili AD Middle East dergisi Serenay’ın evini fotoğrafladı. Dergi seçimi tesadüf değil. Serenay, Orta Doğu’da epey tanınıyor.

Ortaköy One, 2010’da Boğaz manzaralı teras havuzuyla şehrin up&coming yapısıydı. Finansör Serdar Bilgili’ydi. Mimar Gökhan Avcıoğlu’ydu. Borusan Müzik Evi, Zorlu Konutları, Esma Sultan renovasyonu işleriyle biliniyordu.

Avcıoğlu, One Ortaköy’ü 2 bina şeklinde çizdi. Biri konut diğeri ticariydi. 2010’da başlayan tasarım odaklı nitelikli yapı rüzgarı, bugün yerini başka rüzgarlara bıraktı. Şu an İstinye’de Marriot, Balmumcu’da Kempinski, Etiler’de Four Seasons markalı modern rezidanslar yapılıyor.

Ortaköy One’daki Serenay rezidans dubleks. Fiyatı? Sahibinden.com'da 450 metrekare aynı tip bahçe dubleksi satılık. 5 oda 2 salon. 84 milyon 250 bin Törkiş lira.

Ortaköy One’a Ekotürk TV için giderdim. Prof. Çağrı Erhan, kanalın sahibi Cengiz Özdemir’le tanıştırmıştı. Bir dönem Cengiz Bey’in kızı Eda’yla politika programları yaptık. Özdemir’in ofisi bahçe katıydı. Sürmeli kapılardan kendine yol bulan rottweiler köpek, cüsseli ve çevikti.

Serenay’ın dairesi loft. Yani yüksek tavanlı. İç mimaride Enis Karavil’le çalışmış. Karavil asma tavanları ve duvarları kaldırmış. Evin en büyük özelliği bu. Yani açık plan olması.

Geleneksel duvarlar yok. Alanlar perdelerle bölünmüş. Perdeyi çekiyorsun, bir oda oluşuyor. Perdeyi açıyorsun, kesintisiz alan çıkıyor.

Bu açık plan işini Alman mimar Mies Van Der Rohe başlattı. Berlin yazılarımda bahsetmiştim. Evde Rohe’nin ruhu var. Sadece ruhu yok. Sandalyesi de var. Serenay’ın kitapların önünde oturduğu kıvrımlı sandalye Mies Van Der Rohe’nin MR Armchair modeli. Fiyatı 895 dolar.

Evin renkleri koyu. Spiral merdivenin ayırdığı 2 katın üstü çalışma alanı, altı sosyal alan. Alt katta Cavalli desenli bir koltuk var. Leoparlı. İki taraflı, sırt sırta oturulabilecek bir tasarım. Salonun yıldızı bu parça. Her şey sadeyken o koltuk yüksek sesli. Salondaki diğer yüksek ses merdivenden geliyor. Spiral merdiven basit ve tek renk salonda ikonikleşmiş. Bana Olafur Eliasson’un Münih’teki Umschreibung merdivenini anımsattı.

Her tasarım, sahibinin karakterini yansıtır. Bu kadar koyu renkler, Serenay’ın iç dünyasına dair bir şeyler söylüyor. Ne diyor? Serenay’ın ilk dizisi Sinan Çetin’in Peri Masalı’ydı. Bu karanlık daire şunu gösteriyor. Serenay’ın hayatı öyle peri masalı gibi toz pembe olmadı. Hayat bu. Öyle dizide durduğu gibi durmuyor.

Evin ilk özelliği açık plan olması dedik. İkinci özellik endüstriyel ürünlerin zarifçe kullanılabilmesi. Bu alışılageldik bir stil değil. Çelik ağırlıklı metalik mutfak ilk bakışta ruhsuz bir şirket yemekhanesi gibi gelebilir. Ama öyle değil. Sıfıra sıfır bitişler, üçgen deri sandalyeler, kibar kesimler sanayi tipi havayı eleganlaştırıyor. Fabrikasyon hava dağılıyor. Tasarım, ters köşe yapıyor.

Aynı çözüm banyoda da var. Metalik bakış, toprak rengi taban ve klozetle konuşuyor. Yayoi Kusama tipi sonsuzluk aynalarıyla derinleşiyor.

Yatak odası cibinlikli. Ev açık plan, tavandan sarkan perdelerle ayrılıyor dedik. Bu cibinlikli oda da yukarıdan aşağı kumaşlarla aynı ruhu taşıyor. Tavanda zincirlerle sarkıtılmış altın varaklı ayna var. Bu tip aynalar genelde modern olur. Bu sefer geleneksel. Geceye renk katabilir. Yatağın yanı başındaki sandalye Afra&Tobia Scarpa imzalı. 1985 tarihli Benetton Headquarter modeli. Benetton’un İtalya’daki genel müdürlüğü için tasarlanmıştı. Güncel fiyat 4,300 dolar.

Abanoz desenli odaya geçelim. Renkler, dolapları çok ustaca gizlemiş. Duvarlar da aynı renk. Dolapla duvar ilk bakışta ayırt edilmiyor. İlginç bir bütünlük olmuş. Sade, tek renk ortama Karadeniz tarzı ahşap bir masa kondurulmuş. Normal şartlarda pek ilgi çekmeyecek bu masa, alt kattaki koltuk ya da merdiven gibi öne çıkıvermiş. Masanın eşlikçisi sandalye de yine özel bir tasarım. Mario Botta tasarımı Seconda Chair. Fiyat 1,715 dolar.

Hülasa, Adıgüzel Meslek Yüksek Okulu mezunu 1992 doğumlu bir oyuncunun, bu tasarımcıların ruh verdiği bir ortamda yaşam kurması takdire şayan. Onun değil, tasarımcının işi demek kolaya kaçmak. Enis Karavil’i bulup onunla çalışmayı akıl edebilmek, şu iç mekanı ortaya çıkarabilmek de bir mesele. Herkes yapamaz.

Son not: Tasarım alanında ufkumu açan hem Türkiye’deki hem Avrupa’daki yapıları bana gezdiren, bıkmadan usanmadan anlatan dostum Mimar Doç. Dr. Evin Eriş’e teşekkürler. Bazı şeyler hiçbir zaman unutulmaz.