Dün akşam bir mucize yaşadık Kadıköy’de. Kelimenin tam anlamıyla imkansızı başardı Fenerbahçe. Fransa Ligi dördüncüsü ve kadro değeri neredeyse bizim iki katımız olan bir rakibe karşı 3-0’dan beraberliğe getirmeyi başardık. Oyuncular her ne kadar mucizeyi başarıp, muazzam bir özveri gösterdilerse, Kadıköy’deki taraftar da bir o kadar kötüydü.
Aslında bütün olay, yönetimin bir akıl tutulması yaşayıp bu kadar önemli bir maçta karaborsayla mücadele adına bilet transferini yasaklamasıydı. Dolayısıyla hiç alışkın olmadığımız boşluklar vardı statta. Karaborsa işi kesinlikle çözülmeli ama böyle bir maçtan önce ve bu şekilde çözülmeyeceği aşikâr. Fenerbahçe takımı aslında ilk golü böylece kendi yönetiminden yemişti. Maçın hemen başında yenen golden sonra da takımı ayağa kaldırması gereken taraftar bunu yapmaktansa son yıllarda hiç görmediğimiz kadar sessizdi. Bazı oyuncular ekstra nasiplenip bir de ıslığa maruz kaldı. Maç boyu skora mı üzülsem yoksa tribündeki taraftarların etkisizliğine mi karar veremedim. Rakiplere Kadıköy cehennemi olan stat kendi oyuncularına cehennemi yaşattı. Genelde oyuncular kötü oyunlarıyla taraftarlarını utandırır, ama dün akşam oyuncular yakaladıkları mucizevi beraberlikle bu etkisiz, sinemaya gitmiş gibi oturan taraftarları utandırdı. Umarım tribünler de ne kadar kötü oynarsa oynasın takımın arkasında durması gerektiğini, son düdük çalmadan vazgeçmemek gerektiğini hatırlar. Bu taraftara rağmen, böyle bir gece yaşatan oyuncuların her birine ve Jorge Jesus’a çok teşekkür ediyorum ben.
Bir kez daha üstüne basa basa yazıyorum biz rahat uyuyoruz şimdi onlar düşünsün.
