bir miyavlamayı unutamamak

çaresizlik budur Allah

ölen kedi Nazlı olursa

annem ben ağlarız

ölü varlığını hangimizin tutacağını bilmeden…

levent niye donuk bakıyor?

annemin inanamayışı ölüme

cennete gitmek isteyişim apartman boşluğundan…

ölümü kedilerin sezdiği laneti

ölümlülüğü kendime söylememe uğraşı

ölümsüzlük kanını aradığım aritmetik haziran yazı…

***

küçük panikleriyle bakışını pencereye çevirmesi

benim korkunç kuzey denizinin dalgalarını Nazlı'ya gösterişim

şekerli cümlelerle anlatışım

mim alfabesiyle sessizlemem

gülümsemem…

kendiliğinden irkilmesinin azaldığı

ölmediğimizi bildiğimiz eşitlendiğimiz gün

yanımda kedi oluşunu, anneme anlattığı gece…

çizgiler dışında mutlu

aptal oyunlarla Allah’ın Mernuş’unu

miyavlatan iki yeryüzülü kaçak

Nazlı’yla ruhi bilgilere inandığımız o ân bütünleri

gerçeklik duygusunu yaşadığım istisna…

büyük sözlerin gelişi:

düşünülsün ve Gabriel söylesin

arkadaşız dürüst günahlarım dışında

dua da ederim sana

bir kediyle ölümsüzleştirdim uyanışımı

eşitlendik rüyâmızı denize anlatıp

ben ödevlerimi hep yaptım baba

çağ bu, şiirle hayal edilirmiş meğer

mümkünsüzmüş nakli eşyanın ânın

bana yine kızacaksın ama

o ân’a gidelim mi Allah?

Levent Karataş / Acıbadem / İstanbul
Son Görüş / Kasım 2017 / Düş Ülke Yayınları