Vallahi memleket bu haldeyken, 299 öğrenci sırf protesto yaptılar diye tutukluyken, “Eko başkan” özgür değilken futbol yazmak, konuşmak bana pek de manalı gelmiyor. Tekrar ediyorum, İslam Çupi’nin dediği gibi Türkiye yoksa Fenerbahçe de yok…
Ama Gazete Pencere'ye de saygımız sonsuz, çünkü her zaman doğruyu, haklıya sütunlarını açan, sesini duyuramayan işçinin, emekçinin nefesi oldu. Gazete Pencere okurlarının da birebir benim gibi düşündüğünü biliyor, onlara da büyük saygı duyuyorum. Ancak bu yıl futbol hiç olmadığı kadar siyasallaştığı için bir kenara da bırakamıyoruz. Çünkü birilerinin şampiyonluğa ulaşması siyasi destekçilerinin de zaferi olacak.
Dolayısıyla, sırf bu yüzden iki cümle yazacağım ama onda bile elim titriyor. Mou neredeyse bütün kredisini tüketiyordu, ama takım bir anda “o kadar da değil kardeşim biz daha ölmedik” dedi. Bu sene neredeyse hiç büyük maç kazanamayan Fenerbahçe, Trabzonspor'u iki maçta da geriden gelerek yendi. Sonuçta her kupadan elenen Fenerbahçe ligde umudunu biraz da olsa sürdürdü ve taraftarının yüzünü bir nebze de olsa "güldürdü", bu memlekette ne kadar gülünebilirse.
