Gezi sanığı Mater: Yargıtay hâkimleri aynı anda İzmir ve İstanbul’da olabileceğimi “kesin, tutarlı ve çelişkisiz” bulmuş; şaka değil, gülecek bir şey yok

Yargılandığı Gezi davasında 18 yıllık hapis cezası onanan Çiğdem Mater, dosyasından çelişkilerle dolu bir örnek anlatarak, “78 sayfalık kararın her bir satırı beş insan, beş hayat için böyle örneklerle dolu. Söz ettiğimiz şey hayatlarımız. İnsan hayatları. Şaka değil. Gülecek bir şey yok” dedi.

Gezi davasında hakkında yerel mahkemenin verdiği 18 yıl hapis cezası Yargıtay tarafından onanan yapımcı ve gazeteci Çiğdem Mater, kararı “Gerçeklikten kopmanın, yalanı doğru saymanın, çürümenin sıradan örnekleriyiz” sözleriyle karşıladı.

Yaşadıkları hukuksuzluğun kendilerine özgü olmadığını belirten Mater, “Herkese olur, herkese olabilir, herkese olacak” dedi. Dosyasından bir örnek anlatan Mater, İzmir’de konuşmacı olduğu kamusal bir toplantıda olduğu tarihte, İstanbul’da “suç” olarak sayılan bir etkinlikteymiş gibi gösterildiğini belirtti. Mater, “78 sayfalık kararın her bir satırı beş insan, beş hayat için böyle örneklerle dolu. Söz ettiğimiz şey hayatlarımız. İnsan hayatları. Şaka değil. Gülecek bir şey yok” diye ekledi.

Mater, “Bizler, hiçbir suça karışmamış olmanın verdiği iç huzurla, iyiyiz. Onlarsa, “Türk Milleti” adına attıkları imzayla, koca bir ülkeyi bir suça ortak ettiler. Kendilerini düğmesiz cübbeleri ve vicdanlarıyla başbaşa bırakıyorum” dedi.

Bir buçuk yılı aşkın süredir Bakırköy Cezaevi’nde bulunan ve hakkındaki 18 yıl hapis cezası onanan Çiğdem Mater’in Yargıtay kararına dair yazısı şöyle:

“Önümde “Türk Milleti Adına” diye başlayan bir Yargıtay İlamı duruyor, hepinizin adına yani.

78 sayfa boyunca, 2017’den beri yaşadıklarımızın sorumlusu, tek satırı bile doğru olmayan iddiaları bu kez de Yargıtay hâkimlerinin doğru kabul ettiğini ve hakkımızda istenen cezaların bu kabulle onandığını okuyoruz.

Her bir satırı hukuk fakültelerinde “bunları aman ha, sakın yapmayın” diye ders olacak fezlekelere, iddianamelere, gerekçeli kararlara, istinaf kararlarına, tebliğnamelere bu kez de Yargıtay İlamı eklendi. En alt derece mahkemeden en üstüne, Türkiye adalet sisteminin her basamağı için çok üzgünüm.

Bu olanlar, her nasıl 2017’den beri bu tuhaf ve saçma sürece maruz kalan sekiz kişiye özel değildiyse, şimdi de Silivri ve Bakırköy’deki beş kişiye özel değil.

Gerçeklikten kopmanın, yalanı doğru saymanın, çürümenin sıradan örnekleriyiz.

Bize özel değil. Herkese olur, herkese olabilir, herkese olacak.

Küçücük bir örnek: Yargıtay’ın hakkımdaki 18 yıl cezayı onayan beş hâkimi şöyle diyor: “27 Haziran 2013’te yapılan Garaj İstanbul toplantısına katıldığı ve bu hususun fiziki takip tutanaklarıyla doğrulandığı…” Kanıtla geliyor yani, fiziki takip var, FOTOĞRAF var diyor. Ben misal, dava dosyasını bir “dış göz” olarak okusam, fotoğraf varmış derim, gitmiş derim. (Hani değil de, diyelim toplantıya katılmak suç!) Zira, koskoca Yargıtay’ın olmayan fotoğrafa “var” diyeceği aklıma gelmez. Peki, işin aslı ne? Ben o tarihte ve saatlerde, İzmir’de, sinemaya dair bir kamusal toplantıda sahnedeyim, konuşmacıyım. Bu kanıtlar daha ilk yargılamada mahkemeye sunuldu ama belli ki yüksek mahkeme gerçekleri görmezden gelmeyi tercih etmiş. Ne diyor Yargıtay İlamı: “Vicdani kanıların kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandığı anlaşıldığından hükmün onanmasına…” Yani Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi hâkimleri benim aynı anda İzmir ve İstanbul’da olabileceğimi “kesin, tutarlı ve çelişkisiz” bulmuş. 78 sayfalık kararın her bir satırı beş insan, beş hayat için böyle örneklerle dolu.

Söz ettiğimiz şey hayatlarımız. İnsan hayatları. Şaka değil. Gülecek bir şey yok.

Türkiye koca bir şaka ama buna ne kadar gülebiliriz?*

Perşembe akşamından beri canım Mücellâ ve canım Hakan için çok mutluyum.

Ama biliyorum ki ben onlar için mutluyken, onlar derin bir üzüntü ve keskin bir öfke içindeler.

Şunda anlaşalım, 2017’den beri bu dava sürecinde iddia ve karar makamında oturan her bir hâkim, savcı bu dosyada en ufak bir suç ve delil olmadığını benden iyi biliyor, eminler.

Bu noktada, Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi’nin oybirliğiyle verdiği onama kararının altında imzası olan beş yüksek yargıcın bize yaptıklarını başka kimseye yapmamalarını dilemekten ötesi gelmiyor elimden.

Bizler, hiçbir suça karışmamış olmanın verdiği iç huzurla, iyiyiz. Onlarsa, “Türk Milleti” adına attıkları imzayla, koca bir ülkeyi bir suça ortak ettiler. Kendilerini düğmesiz cübbeleri ve vicdanlarıyla başbaşa bırakıyorum.

Tesadüf, okuma listemin tepesinde, Dante’nin İlahi Komedya’sı var. Malûm, ilk cilt cehennem. Düşündüm de şimdi yazarken, hiçbir şey tesadüf değil aslında.

Enseyi karartmayın, araftan sonra cennet var…

*Enis Batur’a selamla…”

Ne olmuştu?

Yargıtay 3. Ceza Dairesi, Gezi Parkı davasında Anadolu Kültür Yönetim Kurulu Başkanı Osman Kavala’ya verilen ağırlaştırılmış müebbet ile TİP Hatay Milletvekili Can Atalay, Tayfun Kahraman, Mine Özerden ve Çiğdem Mater’e verilen 18’er yıl hapis cezalarını onamıştı. Yargıtay, 18’er yıl hapse mahkum edilen tutuklu Mücella Yapıcı ve Ali Hakan Altınay ile Yiğit Ali Ekmekçi hakkında verilen kararları ise bozmuştu. Yapıcı ve Altınay tahliye edilirken, diğer 6 kişi hala cezaevinde.